Bye bye 2012

Este año he tenido el blog un poco desatendido, pero no quería darle la bienvenida al 2013 sin despedirme del 2012 como es debido. El 13 es mi número favorito, así que mi primer impulso ha sido pensar que, por ese motivo, éste iba a ser un buen año. Luego ha venido Plunchete y me ha dicho «yo hace unos años que decidí que todos los años iban a ser buenos». Y me ha parecido una actitud mucho más apropiada para la ocasión. Así que nada, preparándome estoy para un año de p*** madre.

El 2012 ha sido un año lleno de cambios para mi. Vale, digamos que mi vida está siempre llena de cambios, ¡y lo que me gusta!. Si nos conocemos y hace tiempo que no hablamos, ya sabes que la próxima vez que nos veamos vamos a tardar un buen rato en ponernos al día. Pero este año, los cambios han sido mayúsculos.

En julio me casé, en septiembre Plunchete y yo nos mudamos a San Francisco, y hoy, termina definitivamente mi etapa en Masterbranch. Miro hacia atrás y me acuerdo del vértigo que he sentido en el pasado, en repetidas ocasiones, al converger tantos y tan importantes cambios en mi vida. Esta vez, sin embargo, una hasta ahora desconocida vocecilla en mi interior me dice que todo va bien, que si no es esto será otra cosa y que lo importante es querer ser feliz. Siento que las riendas de mi vida son mías, y que puedo hacer con ella lo que quiera. Siento que ser feliz es cuestión de actitud y que los malos momentos sirven para hacerme más fuerte. Siento que me queda tanto por aprender,… y por disfrutar. Y así intento compartirlo con los que me rodean.

Gracias 2012…

Y hablando de los que me rodean, este año han entrado en mi vida algunas personas a las que, a día de hoy, ya es como si conociera de toda la vida, y por ello doy las gracias.

Este año también he aprendido que reírse de las cosas sí sirve para solucionar los problemas, o al menos, para verlos desde otra perspectiva y abrir la mente para poder encontrar una solución. Así que me retracto de lo que dije, gracias por hacer que me diera cuenta (ya era hora).

Esto no es nuevo, pero doy las gracias por poder seguir compartiendo mi vida con gente honesta, gente auténtica, gente que deja verse y que cree en lo que hace y en las personas.

En octubre vi a The Smashing Pumpkins en concierto- ¡y qué concierto!- y pude por fin quitarme el mal sabor de boca del año 2000 en Barcelona. Por fin. Ya puedo volver a ser una fan completa de The Smashing Pumpkins.

Y gracias a ti, y a ti y a ti, por ese café, esa sonrisa, ese email, ese comentario, esa foto, esa cena, esos 5 minutos, esas risas, esas copas… tu ya sabes de qué hablo.

Thank you…

8 comentarios

Archivado bajo Vida

8 Respuestas a “Bye bye 2012

  1. Ha estat un bon any, i també ho serà el proper! Tens tota la raó, que al final es tracta de voler ser feliç. I, com m’has dit mil vegades, de canviar tot allò que no ens agrada. No, si al final sembla fàcil i tot 😉

    Una abraçada des de l’altra banda de l’oceà (algun d’ells), i gràcies per ser-hi, un any més!

  2. Vane, desde que te conozco te veo cada año más feliz y con mayor control sobre tu vida. Seguro que el 2013 no va a ser menos!

    Agradecerte todos los momentos que hemos compartido este 2012 tanto en persona como por email cuando la distancia nos lo ha impedido y desearte que sigas así, con esa energía que te caracteriza!!!

    • vramosp

      Jordi, ya sabes que es recíproco. Gracias a TI también por estar ahí un año más. Espero que compartamos muchas más cosas este año 🙂 Feliz 2013!!

  3. No tenía ni idea de tantos cambios, especialmente el de julio 😉 Me alegro muchísimo por ti, Vane. Ya verás como sí, 2013 va a ser de puta madre.

    • vramosp

      Estamos un poco desactualizados sí… muchas gracias Banyú!! La verdad es que no me puedo quejar. Tu por dónde andas, ¿Londres? Un abrazo grande!

  4. Coño te casastes!, muchas felicidades mujer!, y me alegra saber que estás tan bien, mira que hacia tiempo que no entraba en tu blog, me alegro de leer tantas buenas noticias.

    Un abrazo

    • vramosp

      Gracias Chapi!! Qué tal tus dos mujeres?! Tampoco te has perdido gran cosa en el blog… lo que tengo un poco abandonadillo al pobre. Abrazos!!

Replica a vramosp Cancelar la respuesta